Hikayem.

Her insanın bir kahramanı vardır ama bunu genelde erkekler düşünür..bizim meselede 2006 da başladı.Nefes Nefes'eden sonra bir tutku belirdi içimde diyorum ulan "kim bu kız" araştır-öğren derken adının ceren olduğunu öğrendim.Sandalyemde arkaya yaslanıyorum "ceren,ceren,ceren" diye düşünüyorum ergenlik dönemi hayaller kuruyorum evlencem bu kızla götürcem onu uzaklara yaşıycaz bir ömür boyu ergensin arkadaş ne umabilirsin başka.. Derken 1 yıl sadece fotolara bakarak geçti. Nefes nefesenin 9 bölüm sürmeside ayrı üzücüydü sene oldu 2007 ergenlik döneminin bitişi biraz daha geliştik dedimki kendi kendime "ben hayal kuruyorum hacı bu kız günde 5-6 milyar yiyodur." bunla evlencem ben nasıl geçindircem.. derken hayaller biraz su oldu,o ara başkasına sardık vs.vs. yine düşünmeye başladım bu kızı bide kavak yellerine katılmadı mı.. bende büyüdüm artık liseli ergen yoktu dizininde hitap ettiği kitle belli ama sırf bu kız için o koca 2 saat'e katlanıyordum her hafta kız çıktığı zaman seviniyodum kendi kendime.. su gibi geçti 3 yıl ve her hafta seni izlemeye devam ediyorum,edicem..

Tek ümidim sizinle iletişime geçmek ablam olarak görüyorum artık ama yinede tanışmak,buluşmak isterim..

Öyle işte dostlarım